Tehlike Anadolu Basınının Ensesinde!
10 Ocak, “Çalışan Gazeteciler Günü”
Çağdaş Gazeteciler Derneği diyor ki;
“Bu koşullarda kutlanacak günümüz yok.”
Doğru!
Tutuklu gazeteci sayısında dünya birincisi olan bir ülkenin çalışan gazetecileri, gününü, neden, niçin ve nasıl kutlasın?
Bu gün;
Olsa olsa iktidara ve ‘gücün medyasına’ karşı ‘mücadele günü’ çağrısı olabilir.
Gerçekliğimize bir bakalım:
Genel anlamda yerel gazetelerin birçoğu yaşam savaşı veriyor.
Yerel televizyonların ve radyoların da durumu farklı değil.
Bu durumdan etkilenen, basının tüketicileri olmakla birlikte, en çok da bu kurumlarda çalışanlardır.
Onlar ki, gün boyu kan ter içinde haber kovalayan,
Yasal güvenceleri bulunmayan,
Zaman zaman çeşitli saldırılarla karşı karşıya kalan, bu nedenle de güvenlik sorunları yaşayan vefakâr ve cefakâr basın emekçileridir.
Deyim yerindeyse, “çekirdekten yetişenler de,” mesleğin üniversitesini bitirenler de aynı durumda.
Haklarını savunacak, onları koruyup kollayacak, varsa kazanımlarını daha ileri boyutlara taşıyacak meslek örgütlerinin yetersiz kalması, çok başlı olması da işin cabası.
Ayrıca ekonomik olanaksızlıklar nedeniyle işinde teknolojiyi yeterince kullanamayan, uzman eleman çalıştıramayan, gazetesini düzenli çıkarabilmek, sesini duyurabilmek, görüntüsünü sunabilmek için, çok çeşitli sorunlarla boğuşmak zorunda bırakılan yerel medya sahipleri de zor durumda.
Tabii bazı bilinen; ama dillendirilemeyen, meslek etiği ile de örtüşmeyen yöntemler kullanarak çeşitli kaynaklardan beslenen ‘gücün medyası’ hariç.
Onlara diyeceğimiz çok; ama bu yazının konusu olmadığı için şimdilik yok!
Dönelim yeniden asıl konumuza.
Yakın gelecekte gazetecileri son derece sıkıntılı günler bekliyor
Anadolu basınının demokrasinin en önemli kilometre taşlarından olduğu biliniyor. Kurtuluş Savaşı’nda ve genç Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş sürecinde
başlayan Anadolu basınının mücadelesi o gündür bu gündür devam ediyor.
Cumhuriyetin korunmasına ve demokrasinin kurumsallaşmasına katkıları sürüyor.
Yaygın medyada durum farklı.
Onlar, ulusal ve uluslararası holdinglerin önünde selam dururken,
Köşelerin birçoğu “iktidardan” beslenirken,
Kalemler dövizlere kiralanırken,
Anadolu basınının çoğu özgür kimliğini, meslek etiğini korudu.
Ama tehlike, Anadolu basının ensesinde!
Günü kutlasak da, mücadele çağrısı yapsak da bu gerçek önümüzde duruyor…
