İnsan ilişkilerinin daha naif olduğu 1940-50’li yıllarının Mersin’inde dolu dolu kültür sanat solunurmuş.İlyas Halil’ anlatımına göre, şiir, resim, yazın, müzik adına beyin fırtınaları  yapılırmış.

Bizimde bilardo salonu olarak anımsadığımız şimdiki Büyükşehir Binası’nın altında çok değişik etkinliklere mekan olan geniş salon bir zara sergi salonu da oldu.

Akkahve kahramanları Mimar Ressam Nuri Abaç, Öykücü  İlyas Halil, RESSAM Haşmet Akal, Celal Çumralı, Nurer Uğurlu, Osman Özeren ve daha nimsini saymadığımız kültür-sanat gönüllüleri…

Herkesin ayrı Akkahve anlatımı var. O günlerde yaşamayan bizlerin ukalalık yapması yersiz kaçar.

Yazımızı o güzel insanları anarak, süreci dolu dolu yaşamış İlyas Halil’den bir kesit aktararak sonlandıralım:

“Gölgeler biraz daha uzadı. Denizin sağ köşesi tutuştu, kızıllaştı, hışırtıları arttı. Dişi bir gülüş yayıldı. Yanımızdan iki azılı tay koşan bir genç kız geçti. Kızıl çiçeklerle dolu, yeni sulanmış toprak kokulu parktaki klark bıyıklı kişi Ressam Haşim Haşmet Akal’dı. Nuri Abaç’ın non- firüratif pentür yaptığı gün Dünyayı, evreni bir renk prizmasından izliyordu. Kişilerin bilinç altları önemliydi onun için. Resimlerinde kara gözlerin ilk elit belirtileri biçimleniyordu. Toplumun sorunlarını salt doğal gereksinimlerinin karşılanmasında aramıyordu. topluma söz Hacivat yerine, renk Karagözü’nün yorumlarını getirmek istiyordu. Daha sonra arayıp bulacaktı bunları…”