Yakarak, yıkarak, keserek yok edilen doğa kendince bütün, sarmaş dolaş...
İnsan yıkımına inat doğanın unsurları birbirlerine bağırlarını açıp koruyarak sarıyor yarasını...
Toprağın kırmızısıyla güler çamın yeşili...
Yine toprak süzüp temizler kirlettigimiz suyu...
Gövdesini kemiren kurtçukları canıyla besler ğaçlar...
Taşlar kovuğunda barındırır yılanı, kertenkeleyi, bukelemunu...
Tüm çirkinlikleri inat Güneş ısıtır, Ay ışıtır Dünyayı...
Çöplüğe dönüştürülen denizler balıkları çoğaltırken, kurutulan ırmaklar ve dereler susuz bırakmaz toprağı...

Sususz bıraksmaz yol boylarındaki ıslah edilen pınarlar önünden geçenleri yazın sıcağında...
Doğa candır...
Doğa kaynağıdır dirimin...