Mustafa Kemal’in Mersin’e ilk gelişi 5 Kasım 1918 tarihine işaretlidir.

Belleklerden silinmeyen, bir anlamda uyarı niteliğindeki,“Mersinliler Mersin’e sahip çıkınız…” tümcesini kapsayan konuşmayı 17 Mart 1923’teki ziyaretinde yapan Ulu Önder, “Memleketiniz Türkiye’nin çok mühim noktasında bulunuyor ve çok mühim bir ticaret noktasıdır. Memleketiniz,  bütün dünya ile Türkiye’nin en mühim bir irtibat noktasının en mühim bir yeridir. Bunu sizler benden iyi biliyorsunuz. Fakat bilmelisiniz ki –açık söyleyeyim- memleketinize hâkim bulunmuyorsunuz. Memleketinize sahip olabilmek için yeni çok mühim çalışma devresine giriyorsunuz. Geçmişte maruz kaldığınız mahrumiyetlerden çektiğiniz elemler, azap büyük olmuştur.  Bunu sizler iyi takdir etmişsinizdir. Tekerrür etmesin. Buna hakikaten layık olmak lazımdır. Muharebe meydanlarında değerli evlatlarınızın süngü ve silahlarının muzafferiyeti kâfi değildir. Bu muzafferiyet ve muvaffakiyet çok büyüktür. Ancak hakiki refah ve saadete malik olabilmek için asıl bundan sonra çalışmaya mecbursunuz. Sizin için zafer ve terakki sahası iktisadiyatta ve ticarettedir. Bunu takdir ediyorsanız çok çalışmaya mecbursunuz… Aksi takdirde memleketin sahibi hakikisi olduğunuzu söyleseniz bile, kimseyi inandırmazsınız...” (*) der.

Geldiğimiz noktada güzelim kıyıları elden çıkan Mersin, çarpık kentleşmeye kurban giderek adeta bir beton yığınına dönüşmüş durumda.

Bölgenin en önemli bitki örtüsü olup tarım ve ticaretin temelini oluşturan narenciye bahçeleri köklenmiş.

Ülkenin en uzun sahil şeridine sahip illerinden birisi olmasının yanı sıra, birçok medeniyetin kültürünü bünyesinde barındırmasına karşın turizm alanında da bir türlü hak ettiği noktaya ulaşamamış.

Aldığı yoğun dış göçle her gün biraz daha özgün kimliğinden uzaklaşan, Atatürk’ün önemine dikkat çektiği Mersin’e sahip çıkıldığı söylenebilir mi?

(*) Metni Gündüz Artan sadeleştirerek günümüz Türkçesi’ne uyarlamıştır.