Tükenip gidiyor ömür dediğin...
Başta işbirlikçiler olmak üzere, herkes Fşilistin dostu ve savunucusu!
Duyda inanma!
Tümü timsah gözyaşı!
Amaçları mazlumlara yanmak değil, efendilerinin sergilediği oyunda rol kesmek!
Son günlerde geçmişte zaman zaman dinlediğim Sivas'ta yakılan Hasret Gültekin ve Zülfü Livaneli’nin çalıp söylediği, ”Bir insan ömrünü neye vermeli / tükenip gidiyor ömür dediğin…” dizeleriyle süren türkü dolanıyor dilime.
Gün ömürde bir yaprak...
Ay, yıl ne fark eder; önemli mi?
Yerkürede bahar mevsimlerinde bile kış ayazı egemen...
Fırtına esip yıkıyor boran…
Kanla ve gözyaşıyla yoğruluyor yaşamın hamuru…
Her gün bin bir canla doyuruyor karnını toprak…
Buruk anılar yadigar kırımdan kurtulanlara!
İşte bir yere not düştüğüm geçmişten bir haber:
-Çocukların bulduğu el bombası patladı; yedi çocuk öldü…
“Önemli mi çocukların ölmesi, çocuktan bol ne var?
Yorma kafanı, sen haytasın ya!
Tıraşını ol; çayını iç, işine koşup karış sorgulamayan kalabalıklara…
Sakın ola burnunu sokma her şeye, yoksa ağrıtırsın baş…
Şartlı tahliyeymiş, afmış takma kafanı; önemli mi?
Yarın yine dolar sözde devlet adamlarının inşa etmekle övündükleri cezaevleri, çünkü kafa hasta, verilen ilaç başka…” demek ne kolay.
Gerçekte mikrobu yayan, reçeteyi de yazıyor!
Gün
Gün doğuruyor ölüm!
Şiddet dörtnala kalkmış at, ayaklarında paslı çivi, çiğniyor yürekleri…
Ey kendine insanım diyen yaratık
Vazgeç zulümden
Bırak serpilsin yapraklar yeşil yeşil
Açsın çiçekler rengarenk…
İnat etme
Tut bir ucundan güzelliğin
İnsanlığını duyumsa da yaşa
Köksalacak sen diresen de güzellikler
Bak çimleniyor tohumlar…
Zulmün mirası öne eğilen baştır
Olmaz hanesi...
İşte bir başka haber:
“İsrail polisinin Mescid-i Aksa baskınında çoğu çocuk 26 kişi öldü, 300'den fazla yaralı var...”
Sahi, günümüzdeki kaçıncı cankırımı?
Ölüm kara
Kıyıcılar gibi
Sırasız ölenler masum
Alınları ak…
Er ya da geç mutlaka verir dersini herkese
Zaman denen yanılmaz öğretmen!
Siz siz olun, sakın aldanmayın görünüşe
Kalıcı değildir zulüm kalesi...
Kişinin elinde olmadan geldiği dünyada kat ettiği ömür denen serüven, nefis körlemekten öte nedir ki?
Günün albenisine kapılarak tercihlerde bulunmak çoğu zaman yanıltır kişiyi; asıl önemli olan ömür yolculuğundaki duruştur...
Eşkiyanın dünyaya hükümdar olamayacağı gibi; hangi koşullar altında olursa olsun geçmeyen gün de yoktur...
Günübirlik çıkarlar uğruna zulme maşalık edip soyuna ihanet eden zavallılara inanın acıyorum...
