Politik güdülerle mahlle adı altında büyük kentlere eklemlenen kırsal kesim, giydirilen elbisenin içinde sıkışmış durumda...
Güzelim bakır alanlar boz betonla bezenirken, geçmişe dair ne varsa izi siliniyor...

İnsanların özlemini duyup  yaylaya çıkmak için iple çektiği yaz ayları gelse de atadan, dededen yadigar hiçbir şeyi bulamıyorlar...
Her adımda tahtası gıcırdayan ahşap evler, bahçedeki çardakların yerinde yeller esiyor..

Kırsal kesim sakinleri kişiyi canavarlaştıran tüketim düzeninde ayakta kalabilmek için yollara düşerek yoktan var etmeye çalışıyorlar.

Geçmişte evlerinin önünden geçenleri büyür edip "Allah vergisi..." diyerek ikram ettikleri nimetleri parayla satıyorlar...

Kırsal kesime gören gözle bakıp işiten kulakla dinleyenlerin yürekleri parçalanıyor...
Dağların bağrı y arılıyor, ormanlar kökleniyor,  Alabalıkların yüzdüğü dereler kurtuluyor...
Ne acıdır ki insansoyu geçmişten günümüze yolunun geçtiği her yeri çoraklastırıyor...

Güzel aklın sesi,"Doğaya dokunmayın..."dliyor.